De grote DPC-finale van de 4-, 5- en 6-jarige springpony’s staat voor de deur: op 5 oktober gaat het gebeuren op dezelfde mooie locatie als de dressuurpony’s in Lathum. Wendy Scholten komt dan naar Lathum om samen met internationaal springruiter Piet Raijmakers Jr. de jonge springpony’s te beoordelen volgens het nieuwe concept: met drie tegelijk in de baan, rustig opbouwen naar het best mogelijke resultaat op dit moment, waarbij de gereden tijd geen enkele rol speelt.
Wendy Scholten heeft zich in de paardenwereld ontwikkeld als een soort duizendpoot. In dressuur én springen is ze zelf – min of meer tegen wil en dank! – met veel succes actief op subtop niveau met zelfgefokte en zelf opgeleide paarden (“Ik heb nooit een sportstal geambieerd, en nu heb ik er zeven staan…”). Ze is op jonge leeftijd in dienst bij De Paardenkrant uitgegroeid tot een gewaardeerd journalist en fotograaf met brede oriëntatie in de paardenwereld. En tegenwoordig is ze over de hele wereld een graag geziene medeorganisator en promotor van veulen- en sportpaardenveilingen, en krijgt nog zoveel nieuwe vraag, dat ze het werk bijna niet aan kan.
De springsport is niet te vergelijken met de dressuur, maar toch moeten ook springpony’s dressuurmatig voor elkaar zijn om in de sport te kunnen presteren. Met haar achtergrond weet Wendy als geen ander wat de ‘rijderij’ bij het springen inhoudt. Wendy: “Ik zie vaak pony’s in de ring die nog niet toe zijn aan wat er van ze gevraagd wordt. Dit heeft alles te maken met de instelling en dus de begeleiding van de ruiters. Daarom vind ik deze DPC-wedstrijd een geweldig initiatief. Het is laagdrempelig, een lijntje springen heeft iedereen thuis wel eens gedaan. Het competitie-element is van ondergeschikt belang. Zonder die druk kunnen de ruiters focussen op hoe ze er zelf op moeten zitten, en de pony’s vanuit rust en ontspanning rondsturen en hun sprongetjes laten maken. Het is de bedoeling dat iederéén blij naar huis gaat.”
“Wat er van de pony’s wordt gevraagd, is toegespitst op hun leeftijd en niveau, dus voor hun is het geen zware opgave. Het belangrijkst is dat de ruiter in balans zit en de pony ondersteunt, hem de kans geeft de hand te volgen. Ruiters zijn vaak geneigd teveel te doen, waardoor ze de pony juist in de weg zitten. Niet iedereen is zich er constant van bewust dat álles wat hij of zij doet, invloed heeft op de bewegingen en balans van de pony. Met de aanwijzingen die wij tijdens de proef geven, kunnen de ruiters het verschil merken en dit toepassen in de verdere opleiding van de pony.”
De kwaliteit van een pony is op jonge leeftijd al te beoordelen, maar niet door hem veel en hoog te laten springen, weet Wendy. “Een goede instelling is het aller belangrijkste. Pony’s die heel goed kunnen springen maar de instelling missen, komen niet ver. Een pony moet gemotiveerd zijn om zijn werk te doen. Wil hij toelopen, heeft hij vertrouwen? Gaat hij makkelijk rond, heeft hij ritme? Springt hij er simpel overheen, dan is dat een teken van vermogen. In dit stadium hoeft een pony nog geen grote inspanning te leveren. Hij moet de principes leren begrijpen, om van daar uit een bepaalde routine te kunnen ontwikkelen. Ik denk dat deze wedstrijd daar een mooie bijdrage aan kan leveren.”
